Wstęp

Wprowadzając do obrotu żywność opakowaną wprowadzamy zarówno środek spożywczy, jak też jego opakowanie. Opakowanie, z punktu widzenia przepisów prawa żywnościowego, stanowi tzw. materiał przeznaczony do kontaktu z żywnością (z ang. FCM – food contact material) i podlega pod wymogi tych przepisów. Co to oznacza? Przede wszystkim to, że żywność mająca z nim kontakt nie może ulegać żadnym zmianom, które mogłyby być niekorzystne dla zdrowia konsumentów. W szczególności chodzi o zmiany wywołane migracją składników opakowania bezpośrednio do środka spożywczego. Prawo żywnościowe ustala w tym zakresie stosowne obostrzenia, tj. limity migracji globalnej, jak też specyficznej dotyczące określonych komponentów FCM. Opakowania nie mogą również powodować pogorszenia jakości oraz zmian organoleptycznych żywności. Inaczej
mówiąc, powinny – zgodnie ze swoją funkcją – chronić zawarty w nich produkt, pozostając dla niego obojętnym. Wyjątek stanowią tzw. opakowania aktywne, które są wykorzystywane właśnie po to, aby korzystnie wpływać na cechy żywności, np. przedłużając jej trwałość poprzez uwalnianie pewnych substancji do otoczenia, w którym ta żywność się znajduje.

Ramy prawne określające wymogi wobec opakowań ustalane są w oparciu o ocenę naukową prowadzoną przez EFSA - Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności. Kontrolę zgodności opakowań z przepisami realizują w poszczególnych krajach członkowskich UE organy urzędowej kontroli żywności – w Polsce nadzór ten sprawuje Państwowa Inspekcja Sanitarna. Dla przypomnienia – producent opakowań ma obowiązek zgłosić swoją działalność do właściwego Powiatowego Inspektora Sanitarnego oraz przygotowywać stosowne deklaracje zgodności produkowanych FCM. Obowiązek udokumentowania zgodności dotyczy także producenta żywności opakowanej.

(...)

PEŁEN TEKST DOSTĘPNY W RAPORCIE FOODFAKTY: NOWE WYZWANIA DLA BRANŻY SPOŻYWCZEJ - RECYKLING OPAKOWAŃ I REFORMULACJA PRODUKTÓW ORAZ PESTYCYDY A BEZPIECZEŃSTWO ŻYWNOŚCI