Przegląd skuteczności biocydów w zwalczaniu biofilmów Listeria monocytogenes w przemyśle spożywczym
Artykuł Arthur’a i współpracowników, opublikowany na początku 2025 roku, dostarcza cennych informacji dla firm z branży spożywczej, wskazując na konieczność opracowania skutecznych i wieloaspektowych strategii dezynfekcji.
Listeria monocytogenes to jeden z najgroźniejszych patogenów przenoszonych przez żywność, którego obecność w zakładach przetwórczych stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Bakteria ta charakteryzuje się wysoką odpornością na trudne warunki środowiskowe, w tym niskie temperatury oraz wysoką zawartość soli, co sprawia, że może przetrwać i rozwijać się nawet w chłodniach. Szczególnie problematyczne są biofilmy L. monocytogenes. W związku z tym, skuteczna kontrola tego mikroorganizmu w przemyśle spożywczym wymaga stosowania odpowiednich biocydów oraz uwzględnienia szeregu czynników wpływających na ich efektywność i właśnie takich informacji dostarcza przytoczony artykuł.
Wśród najczęściej stosowanych środków dezynfekujących w zakładach produkcji żywności autorzy wyróżniają podchloryn sodu (NaOCl), związki czwartorzędowych amoniowych (QACs), kwas nadoctowy (PAA) oraz nadtlenek wodoru (H₂O₂). Ich skuteczność zależy jednak od wielu czynników, takich jak rodzaj i pochodzenie szczepu bakterii, rodzaj powierzchni, na której osadził się biofilm, czy też obecność resztek organicznych, które mogą osłabiać działanie środków chemicznych. Wiek biofilmu również odgrywa kluczową rolę – starsze struktury wykazują znacznie większą odporność na biocydy. Dodatkowo, warunki środowiskowe, takie jak temperatura i wilgotność, mogą znacząco wpływać na skuteczność dezynfekcji.
Szczególnym wyzwaniem dla przemysłu spożywczego jest zjawisko „Viable But Non-Culturable” (VBNC), czyli przechodzenie bakterii w stan, w którym pozostają one żywe, lecz nie namnażają się na standardowych pożywkach laboratoryjnych. Może to prowadzić do fałszywego przekonania o skutecznej eliminacji L. monocytogenes, podczas gdy w rzeczywistości bakterie mogą reaktywować się w sprzyjających warunkach, powodując ponowne skażenie produktów spożywczych.
W celu zwiększenia skuteczności eliminacji biofilmów L. monocytogenes, konieczne jest stosowanie strategii łączących różne metody dezynfekcji. Połączenie środków chemicznych z metodami fizycznymi, takimi jak ultradźwięki czy promieniowanie UV, może znacząco zwiększyć skuteczność dezynfekcji. Ponadto, zaleca się regularną rotację stosowanych biocydów, aby uniknąć selekcji opornych szczepów. Ważnym krokiem w kierunku poprawy higieny w zakładach spożywczych jest również optymalizacja procedur czyszczenia, w tym dokładne usuwanie resztek organicznych przed aplikacją środków dezynfekujących oraz monitorowanie skuteczności stosowanych metod pod kątem eliminacji bakterii w stanie VBNC.
Wdrażanie rekomendowanych praktyk pozwoli zmniejszyć ryzyko skażenia produktów i potencjalnych wycofań z rynku, a tym samym zwiększyć bezpieczeństwo żywności i ochronę zdrowia konsumentów.
Przeczytaj także
-
26.02.2025
Listeria monocytogenes kolonizuje biofilmy i żyje w nich, nie zmieniając składu biofilmu ani ekspresji genów
W czasopiśmie Microbiological Research opublikowano wyniki badań naukowych, które pogłębiają wiedzę na temat bakterii Listeria monocytogenes oraz tworzenia przez nie biofilmów. Te odkrycia mają istotne znaczenie dla przemysłu spożywczego, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa żywności.
-
29.01.2025
Ocena ryzyka Listeria monocytogenes w żywności: Cz. 1 - raport FAO
W odpowiedzi na wniosek 52. sesji Komitetu Kodeksu ds. Higieny Żywności (CCFH), zostało zwołane spotkanie ekspertów FAO/WHO w sprawie oceny ryzyka mikrobiologicznego (JEMRA). Celem było opracowanie formalnych, pełnych modeli oceny ryzyka dla Listeria monocytogenes w sałacie, melonie kantalupa, mrożonych warzywach i gotowych do spożycia rybach.
-
15.01.2025
Jak przygotować się w sposób zadawalający dla właściwego organu do zmiany kryterium Listeria monocytogenes (Rozporządzenie 2024/2895)
Nowe przepisy dotyczące kryteriów mikrobiologicznych dla żywności gotowej do spożycia zaostrzają wymagania wobec Listeria monocytogenes, aby skuteczniej chronić zdrowie konsumentów w całym okresie przydatności do spożycia.