Związki arsenoorganiczne w żywności nie budzą obaw EFSA

Komisja Europejska zwróciła się do EFSA o ocenę ryzyka dla złożonych związków arsenoorganicznych w żywności. Zazwyczaj występują one w żywności morskiej i obejmują głównie arsenobetainę (AsB), arsenocukry i arsenolipidy.

Najwyższe poziomy złożonych związków arsenoorganicznych wykryto w rybach, skorupiakach, mięczakach i wodorostach.

Dla arsenobetainy nie można było wyznaczyć punktu odniesienia (RP) z powodu niewystarczających danych dotyczących toksyczności. AsB nie wykazało działań niepożądanych w dwóch dostępnych testach toksyczności dawki powtarzanej u gryzoni. Nie wykazało genotoksyczności w testach in vitro . Nie ma wskazań na związek z działaniami niepożądanymi w badaniach na ludziach.

Najwyższe 95. percentylowe narażenie na AsB zaobserwowano u małych dzieci z szacunkiem 12,5 μg As/kg mc na dzień (AsB wyrażone jako arsen pierwiastkowy). Istnieją wystarczające dowody, aby stwierdzić, że AsB przy obecnych poziomach narażenia w diecie nie budzi obaw o zdrowie.

W przypadku arsenocukru glicerolowego (AsSugOH) RP wynoszący 0,85 mg As/kg mc. na dzień wyznaczono na podstawie wartości BMDL 10 dla funkcji poznawczych i motorycznych u myszy. Margines ekspozycji (MOE) ≥ 1000 nie budziłby obaw o zdrowie. Najwyższa 95. percentylowa ocena ekspozycji na AsSugOH (dla dorosłych konsumentów czerwonych wodorostów Nori/Laver) wynosiła 0,71 μg As/kg mc. na dzień (AsSugOH wyrażony jako arsen pierwiastkowy), co daje MOE > 1000, nie budząc obaw o zdrowie.

Ocena EFSA

Na podstawie jakościowego rozważenia wszystkich zidentyfikowanych niepewności uważa się za prawdopodobne, że ekspozycja dietetyczna na AsB i AsSugOH nie budzi obaw o zdrowie. Nie można było wyciągnąć żadnych wniosków dotyczących innych arsenocukrów. Nie można było przeprowadzić charakterystyki ryzyka dla arsenolipidów ze względu na brak danych.

Metale w żywności

Metale takie jak arsen, kadm, ołów i rtęć są naturalnie występującymi związkami chemicznymi. Mogą być obecne w środowisku na różnych poziomach, np. w glebie, wodzie i atmosferze. Metale mogą również występować jako pozostałości w żywności ze względu na ich obecność w środowisku, w wyniku działalności człowieka, takiej jak rolnictwo, przemysł lub spaliny samochodowe, lub w wyniku zanieczyszczenia podczas przetwarzania i przechowywania żywności. Ludzie mogą być narażeni na te metale ze środowiska lub poprzez spożycie skażonej żywności lub wody. Ich akumulacja w organizmie może prowadzić do szkodliwych skutków w czasie.

Źródło: EFSA