Nowe produkty zatwierdzone przez Komisję Europejską

„Çağlayancerit Cevizi” z Turcji jako chronionej nazwy pochodzenia (ChNP)

Çağlayancerit Cevizi to orzech włoski produkowany w regionie Çağlayancerit Cevizi. Uprawa orzecha włoskiego i kultura orzecha włoskiego w Çağlayancerit stała się ważną tradycją. Chłodny i suchy wiatr wiejący wzdłuż doliny z zachodu na wschód sprawia, że ​​region ten jest bardzo odpowiedni dla orzecha włoskiego. 

Największym wskaźnikiem historycznego znaczenia i obecnej wielkości produkcji orzecha włoskiego w regionie są drzewa orzecha włoskiego, których wiek wynosi od 400 do 500 lat. Ponadto szeroko zakrojona działalność pszczelarska w powiecie ma duży wpływ na jakość zapylania orzecha włoskiego w okresie kwitnienia. Zbiór orzechów włoskich w powiecie odbywa się tradycyjnymi metodami przy użyciu kijów o długości 4-5 metrów. Dzięki przekazywanej z pokolenia na pokolenie technice produkcji i przygotowania następuje tradycyjny przekaz doświadczeń.

Źródło: KE , EUR-LEX

„Bohusläns blåmusslor”  (ChNP)   i „Kullings kalvdans” (ChOG) ze Szwecji

Bohusläns blåmusslor” to omułki błękitne uprawiane na archipelagu wokół Bohuslän. Są hodowane na swobodnie zwisających linach bez kontaktu małży z dnem morskim. W rezultacie „Bohusläns blåmusslor”, w przeciwieństwie do kilku innych rodzajów małży obecnych na rynku, nie zawiera piasku ani gliny. Mają świeży zapach morza i wodorostów z nutą orzechów oraz świeży smak z wyczuwalnymi nutami umami, orzechów i kraba. Uprawa „Bohusläns blåmusslor” opiera się na zrównoważonym zarządzaniu populacją omułka błękitnego i wymaga od hodowców wiedzy na temat warunków naturalnych obszaru produkcji „Bohusläns blåmusslor”.

„Kullings kalvdans” to wypiekany w piecu produkt wytwarzany z siary bydlęcej, sprzedawany jako surowy lub aromatyzowany cynamonem lub kardamonem. Produkcja odbywa się metodami wywodzącymi się ze starej tradycji Västergötland polegającej na wytwarzaniu kalvdanów wyłącznie z siary. W 2013 roku producenci otrzymali nagrodę Gastronomiska Akademin za kultywowanie tej tradycji. Aby „Kullings kalvdans” posiadał właściwe właściwości, siara jest pozyskiwana wyłącznie z lokalnych gospodarstw w regionie Västra Götaland. Zdolność pracowników mleczarni do mieszania siary o różnej zawartości białka i śmietanki ma kluczowe znaczenie dla tekstury, konsystencji i smaku „Kullings kalvdans”.

Źródło: KE – EUR-LEX, EUR-LEX

„Gemlik Zeytini” z Turcji do chronionej nazwy pochodzenia (ChNP).

„Gemlik Zeytini” to oliwka stołowa, produkowana w południowym regionie Marmara. Przetwarza się go dwoma metodami. Pierwszy polega na uzyskaniu „marynowanych oliwek” za pomocą soli morskiej, wody i nacisku ciężkimi kamieniami. Drugim jest otrzymywanie oliwek „sele” poprzez solenie ich i kondycjonowanie bez dodatku wody.

„Gemlik Zeytini” zawdzięcza swoje właściwości warunkom klimatycznym, wysokości nad poziomem morza, składowi gleby oraz know-how w zakresie przetwarzania oliwek stołowych, które przez lata rozwijali lokalni producenci. Właściwości klimatyczne nadają Gemlik Olive wysoką zawartość oleju, gładki i wilgotny miąższ. Jedną z jego najbardziej charakterystycznych cech jest głęboki czarny kolor. 

Oprócz historycznej renomy „Gemlik Zeytini” znana jest również metoda przetwarzania, a nazwa techniki przetwarzania pochodzi z tego samego obszaru, który nazywa się „przetwarzany w stylu Gemlik/typu”.

Listę wszystkich chronionych oznaczeń geograficznych można znaleźć w bazie danych eAmbrosia . Więcej informacji jest dostępnych online w Systemach Jakości i na portalu GIView 

Źródło: KE- EUR-LEX

Wina „Canelli” z Włoch jako nowe oznaczenie geograficzne (ChNP)

Obszar produkcji ChNP „Canelli” obejmuje 17 gmin w prowincjach Asti i Cuneo. Jest to obszar, na którym uprawa odmiany winorośli Moscato Bianco i produkcja wina „Moscato” stanowią starożytną tradycję historyczną i kulturową. Klimat jest typowy dla doliny Padu (umiarkowany kontynentalny), z bardzo gorącymi i ciężkimi latami oraz mroźnymi i śnieżnymi zimami. 

Winorośl jest główną uprawą regionu. Wina te charakteryzują się następującymi cechami: barwa od bladożółtej do intensywnie złocistożółtej, nuty kwiatowe i owocowe oraz nuta aromatyczna charakterystyczna dla szczepu Moscato, smaczna, kwaskowata, ale zrównoważona słodyczą.

Źródło: KE, EUR-LEX

"Varaždinsko bučino ulje" z Chorwacji jako nowy wskaźnik geograficzny (ChOG)

"Varaždinsko bučino ulje" to jadalny olej z pierwszego tłoczenia, otrzymywany w wyniku prażenia i mechanicznego tłoczenia pestek dyni (Cucurbita pepo L.). Olej ma barwę od ciemnozielonej do czarnej z czerwonawymi refleksami. Jego aromat jest zdominowany przez zapach tostów, zmieszany ze specyficznym smakiem orzechów i jest pozbawiony jakiegokolwiek obcego lub zjełczałego zapachu lub smaku. Olej "Varaždinsko bučino ulje" jest aromatyczny i ma łagodny, subtelny smak oraz bardzo rozpoznawalny zapach prażonych pestek dyni. Charakteryzuje się aromatycznymi, ostrymi nutami i dobrze wyważonym bukietem.

Varaždinsko bučino ulje" zawdzięcza swoje szczególne właściwości lokalnym praktykom produkcyjnym, w ramach których producenci przetwarzają nasiona na olej "Varaždinsko bučino ulje" w niskich temperaturach, bez dodawania dodatków, co pozwala na rozwinięcie słodszych nut aromatycznych niż w przypadku zwykłych temperatur prażenia.Sława, jaką cieszy się produkcja tego produktu, wynika z wielowiekowej tradycji w okręgu Varaždin.

Źródło: KE, EUR-LEX