Opublikowano uzasadnienie do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (III SA/Po 181/22), w którym sąd odniósł się do nurtującej producentów kwestii związanej z naturalnym ubytkiem masy netto produktu. W stanie faktycznym sprawy, Wojewódzki Inspektorat Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych zakwestionował łopatkę wieprzową bez kości, dystrybuowaną w opakowaniach jednostkowych o różnej masie netto. Powodem zakwestionowania mięsa była różnica między faktyczną a zadeklarowaną w jego oznakowaniu masą netto. Różnica stwierdzona przez organ wahała się od 1,5 % do 5,4 %. 

Przedsiębiorca wniósł skargę na zalecenia pokontrolne urzędu, w których zarzucił, że organ niesłusznie uznał przedmiotowe mięso za niespełniające wymagań. Jego zdaniem WIJHARS nieprawidłowo zważył wyłącznie płat mięsa pomijając wagę osocza. WSA przychylił się do stanowiska urzędu i uznał, że: „Skarżąca powinna być świadoma naturalnego wycieku płynu, a mimo to nie uwzględniła ubytku masy przy określaniu masy netto mięsa w deklarowanej wadze. Fakt, iż konstrukcja opakowania przedmiotowych produktów żywnościowych pozwalała na absorpcję wycieku wody, jednoznacznie wskazuje, iż producent towaru miał świadomość możliwości obniżenia się wagi netto produktu.” Dodatkowo, WSA podkreślił, że cechy produktu zadeklarowane w jego oznakowaniu powinny zostać spełnione w całym okresie ich przydatności do spożycia.

Omawiany wyrok ma istotne znaczenie dla producentów wytwarzających środki spożywcze, których masa netto może zmieniać się po wprowadzeniu ich do obrotu. Z wyroku wynika, że nawet niewielka różnica masy (1,5 %) może zostać zakwestionowana przez organy kontroli. Wyrok ten nie jest więc korzystny dla przedsiębiorców i negatywnie odnosi się do kwestii związanej z naturalnym ubytkiem masy netto produktu. Niemniej, istnieją przypadki kiedy można polemizować z zarzutami organu dotyczącymi ubytku masy netto środka spożywczego. Każdy przypadek wymaga indywidualnej analizy i oceny.