Firma z branży spożywczej wniosła pozew przeciwko Komisji Europejskiej, w którym żądała stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1085 zmieniającego załączniki II i V do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 w zakresie, w jakim ustalono w nim najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości chloropiryfosu w bananach lub na ich powierzchni na poziomie 0,01 mg/kg.

Jako uzasadnienie skargi Strona podniosła, że zaskarżone rozporządzenie jest niezgodne z prawem, ponieważ Komisja nie uwzględniła badań Josepa Carrerasa, co stanowi oczywisty błąd w ocenie i naruszenie art. 2 lit. a) i f) rozporządzenia nr 396/2005. 

Sąd nie podzielił stanowiska Strony, uznając, że „Komisja mogła zasadnie uznać, że badanie Josepa Carrerasa nie świadczyło o znaczącej zmianie dostępnej wiedzy naukowej i technicznej, mogła ona stwierdzić, że nie jest to istotny czynnik, który należy wziąć pod uwagę w celu wypełnienia ciążącego na niej obowiązku starannego i bezstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku”. Na tej podstawie skarga została oddalona.