Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 29 października 2018 r. w sprawie ze skargi "A" S.A. na zalecenia pokontrolne Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia w przedmiocie dodatkowego zabezpieczenia powierzchni produktu (sygn. akt III SA/Gl 136/18) zawarł ciekawe rozważania na temat rozumienia pojęcia wprowadzania do obrotu.

Fragmenty motywów rozstrzygnięcia

 „(…) art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002 należy rozumieć jako wskazanie, że na wszystkich etapach - począwszy od produkcji, a skończywszy na dystrybucji, wszystkie podmioty biorące udział w jego obrocie odpowiedzialne są za zadośćuczynienie nadrzędnemu celowi. Każdy z tych podmiotów - producent, przetwarzający i dystrybutor, obarczony jest obowiązkiem przestrzegania procedur związanych z bezpieczeństwem żywności. Nie ma przy tym znaczenia na jakim etapie powstała nieprawidłowość”;

„(…) właściwe rozumienie pojęcia "wprowadzenie do obrotu" to nie tylko pierwsza czynność producenta żywności, lecz również oferowanie jej do sprzedaży w tym posiadanie żywności oraz dysponowanie żywnością. W konsekwencji, wbrew językowemu brzmieniu definicji pojęcia "wprowadzanie do obrotu" (artykułowania w niej jedynie oferowania do sprzedaży żywności i paszy), ze względów celowościowych również oferowanie innych form dysponowania powinno wchodzić w zakres definicji wprowadzenia na rynek. Dlatego, jako wprowadzenie na rynek powinno się traktować moment przekazania produktu do procesu handlowego bądź posiadanie z intencją przekazania produktu do procesu handlowego”.

www.food-law.pl