Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał bardzo ciekawe orzeczenie z 6 grudnia 2018 r. w sprawie C‑629/17 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Supremo Tribunal de Justiça (sąd najwyższy, Portugalia) postanowieniem z dnia 28 września 2017 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 18 października 2017 r., w postępowaniu: J. Portugal Ramos Vinhos SA przeciwko Adega Cooperativa de Borba CRL. Sprawa dotyczyła stosowania nazw towarów winiarskich w znakach towarowych.

Fragmenty motywów rozstrzygnięcia

„(…) art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2008/95 powinien być interpretowany w ten sposób, że należy odmówić rejestracji znaku towarowego tworzonego przez oznaczenie słowne takie jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, oznaczające towary winiarskie i obejmujące nazwę geograficzną, gdy oznaczenie to zawiera w szczególności termin, który, po pierwsze, jest powszechnie używany w celu wskazania urządzeń lub pomieszczeń, w których są wytwarzane takie towary, oraz po drugie, jest także jednym z elementów słownych składających się na nazwę osoby prawnej dokonującej zgłoszenia tego znaku towarowego do rejestracji”;

 „Trybunał dokonał także wykładni art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 17, t. 1, s. 146), którego brzmienie jest także, w istocie, identyczne z brzmieniem art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2008/95, w ten sposób, że określonymi w tym przepisie oznaczeniami i wskazówkami są zatem jedynie te oznaczenia i wskazówki, które mogą służyć, w ramach zwykłego używania z punktu widzenia konsumenta, do określenia – albo bezpośrednio, albo poprzez wymienienie jednej z istotnych cech – towaru lub usługi, co do których dokonano zgłoszenia (wyrok z dnia 20 września 2001 r., Procter & Gamble/OHIM, C‑383/99 P, EU:C:2001:461, pkt 39)”.

www.food-law.pl