Epidemia Listerii monocytogenes ST173 obejmująca wiele krajów powiązana z konsumpcją produktów rybnych

W latach 2012–2024 przedłużająca się epidemia dotycząca 73 przypadków zakażeń L. monocytogenes ST173 (klaster „My2”) trwała w Belgii (5), Czechach (1), Niemczech (39), Finlandii (2), Włoszech ( 1), Holandii (20) i Wielkiej Brytanii (UK) (5). Zarejestrowano czternaście zgonów związanych z tą epidemią. Najbardziej dotkniętą grupą ludności byli mężczyźni w wieku powyżej 60 lat. Większość hospitalizowanych, na podstawie dostępnych informacji z wywiadów, podawała, że przed chorobą spożywali różne produkty rybne. Spośród 73 przypadków zidentyfikowano trwającą podgrupę „My2” 1 obejmującą 38 przypadków zgłoszonych w sześciu krajach UE i Wielkiej Brytanii.

Podgrupa „My2” 1 obejmuje 83 izolaty inne niż ludzkie, z czego 48 to izolaty spożywcze, a sześć to izolaty środowiskowe z danymi dotyczącymi identyfikowalności odpowiadającymi 37 produktom rybnym (różne typologie) i 12 producentom ryb (zlokalizowanym w sześciu krajach UE i jednym w kraju trzecim). Informacje epidemiologiczne i dotyczące identyfikowalności nie pozwoliły na identyfikację jednego wspólnego punktu lub podmiotu działającego na rynku spożywczym w zakresie identyfikowalności wszystkich produktów. Pięć krajów zgłosiło wdrożenie środków kontroli.

Co ustalono i jakie podjęto środki naprawcze

Analiza całego genomu (WGS), dowody śledzenia i wykrycie w produktach rybnych w latach 2017–2024 sugerują, że szczep ten był rozprzestrzeniany geograficznie w Europie od kilku lat i najprawdopodobniej pochodził z jednego źródła o dużej firmy produkcyjnej i został odkryty w różnych zakładach przetwórstwa rybnego tej firmy. Ogólnie rzecz biorąc, dowody potwierdzają hipotezę, że produkty rybne są nośnikiem infekcji.

Biorąc pod uwagę wykrycie szczepu ogniskowego w wielu rodzajach produktów rybnych i jego szerokie rozpowszechnienie w łańcuchu produkcji ryb w UE/EOG, prawdopodobnie zostaną zgłoszone nowe przypadki. W zakładach, w których wykryto zanieczyszczenie, należy wdrożyć środki naprawcze oraz przeprowadzić dalsze badania w celu zidentyfikowania punktu wejścia i zapobieżenia ewentualnemu ponownemu zanieczyszczeniu.

Źródło: EFSA