Zapisz się do newslettera
Najważniejsze informacje dla branży spożywczej!
Zapisz się na newsletter FoodFakty i bądź na bieżąco:
Według przeprowadzonego przez DNV GL badania ViewPoint, bezpieczeństwo żywności jest dla konsumentów dużo ważniejsze, niż kwestie związane z ochroną środowiska. O nawyki zakupowe dotyczące żywności zapytano łącznie 4500 konsumentów z całego świata, a wyniki wskazują na silną preferencję ukierunkowaną na czynniki wpływające na indywidualnego konsumenta. Bezpieczeństwo żywności (55% respondentów) oraz kwestie zdrowotne (53%) uznane zostały za dużo ważniejsze od szerszych uwarunkowań zewnętrznych, takich jak środowisko (38%) oraz aspekty społeczne (35%).
Podczas podejmowania decyzji zakupowych, szersze zagadnienia, takie jak środowisko, czy aspekty społeczne wzbudzają dużo mniejsze zainteresowanie konsumentów. Wyjątkiem są tu kwestie związane z odpadami i recyklingiem. Mimo pewnych różnic geograficznych, będących często wynikiem lokalnych przepisów, kontekstu, czy niedawnych skandali, wydaje się, że takie problemy, jak na przykład ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, prawa człowieka, czy dobrostan zwierząt, mają mniejsze znaczenie (odpowiednio 10%, 13% i 16%).
Bezpieczeństwo żywności wciąż jest dla konsumentów najważniejsze. Jednakże wyniki badań zdają się wskazywać, że mimo znacznych nakładów, jakie producenci i sprzedawcy detaliczni żywności i napojów poczynili na rzecz ochrony konsumentów, ci ostatni nie mają pełnego przekonania, co do bezpieczeństwa wszystkich produktów – mówi Joy Franks-Laing, Global Food & Beverage Manager w DNV GL-Business Assurance.
Badanie ujawniło pewną wyraźną różnicę: niemarkowa żywność pakowana nie cieszy się takim samym zaufaniem, jak artykuły markowe (wskazania 69% i 85%). Pojawiły się jednak oznaki, że rozwiązania cyfrowe, takie jak kody QR pozwalające prześledzić jednostkową historię produktu, mogą sprzyjać budowaniu zaufania. Z kodów QR na opakowaniach regularnie korzysta jedynie 19% konsumentów, jednakże odsetek ten wzrósłby do 65%, gdyby uznano, że narzędzie to zapewnia wgląd w informacje o pochodzeniu produktu i umożliwia weryfikację spełnienia norm bezpieczeństwa żywności.
Konsumenci są nawet skłonni płacić więcej za produkty, którym ufają. Weryfikacja informacji o produkcie, czy też certyfikat potwierdzający zgodność produktu lub producenta z wymaganiami normy dotyczącej bezpieczeństwa żywności sprawia, że taką chęć deklaruje 69% respondentów. Certyfikacja bezpieczeństwa żywności na poziomie producenta jest dość powszechna. Z badania wynika, że poprawa komunikacji z konsumentami w zakresie bezpieczeństwa żywności i innych cech produktów przynosi branży spożywczej ogromne korzyści.
Rozwiązania oparte na technologii blockchain, takie jak wprowadzone przez DNV GL My Story, pomagają firmom śledzić i udostępniać prawdziwą historię oferowanego produktu. Umieszczony na etykiecie kod QR umożliwia natychmiastowy dostęp do charakterystyki wyrobu. Konsument ma możliwość zapoznania się na przykład z dowodami poświadczającymi bezpieczeństwo, pochodzenie i autentyczność żywości, dzięki czemu jej historia przestaje być owiana tajemnicą, a konsument natychmiast nabiera zaufania do produktu – mówi Joy Franks-Laing.
Główne wnioski z badania:
Przeczytaj także
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie analizuje popularność żywności pochodzenia roślinnego na rynku europejskim oraz poziom jej akceptacji przez konsumentów. Badania są prowadzone wspólnie z partnerami z uniwersytetów Hohenheim (lider), Aarhus i Turynu, firm Danone i Döhler oraz organizacji pozarządowej ProVeg International w ramach projektu „V-PLACE”.
Aby nadążyć za tą ewolucją, FDA zaprezentowała nowe podejście do bezpieczeństwa żywności, wykorzystujące technologię i inne narzędzia w celu stworzenia bezpieczniejszego i bardziej cyfrowego, identyfikowalnego systemu żywności.
Amaliza ryzyka żywności składa się z 3 elementów: oceny ryzyka, zarządzania ryzykiem i informowaniu o ryzyku. W poniższym tekście przedstawiamy w oparciu o informacje z WHO jak właściwie ocenić ryzyko w przypadku produktu spożywczych oraz jak powinien wyglądać proces zarządzania i informowania o ryzyku żywności?