Opublikowano uzasadnienie do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 grudnia 2018 r. (II GSK 5165), które odnosi się do oceny zdolności odróżniającej znaku towarowego na artykułach spożywczych.

Wybrane motywy rozstrzygnięcia

1. „przedmiotem sporu pozostaje konkretna zdolność odróżniająca oznaczenia VITAL FRESH w rozumieniu art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Nie było natomiast podważane, że chodzi o pierwotną zdolność odróżniającą. Jej brak stanowi przeszkodę rejestracyjną na podstawie art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p. (nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających)”

2. „Należy zauważyć, że szczególnie w odniesieniu do artykułów spożywczych istotne są określenia: witalny, dodający energii, świeży. Prawidłowe są argumenty Sądu I instancji aprobujące stanowisko UP. Tak opisane produkty żywnościowe są odbierane jako o lepszych właściwych i wysokiej jakości. Ulega bowiem zmianie świeżość i zawartość składników odżywczych w produktach żywnościowych (por. A. Szymecka-Wesołowska, Znakowanie, prezentacja, reklama produktu. Komentarz do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011, teza 5 komentarza do art. 3.8., opubl.WKP 2018). Ponadto w świetle art. 9 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności […] obowiązkowe jest podanie na towarze daty minimalnej trwałości lub terminu przydatności do spożycia. Zatem cecha właściwości i jakości rozumiana jako przydatność do spożycia jest immamentnie związana z żywnością”

3. „Przypisywanie zaś cech: świeżości, trwałości, witalności towarom, gdy ich nie posiadają stanowi zafałszowanie towarów (art. 7 rozporządzenia nr 1169/2011)”

4. „Zatem elementy opisujące te cechy produktów żywnościowych są bezpośrednio z nimi związane. Wśród tych sformułowań organ prawidłowo przyjął, a za nim WSA, że mieszczą się słowa: vital i fresh. […] Urząd Patentowy i Sąd I instancji wyjaśniły i zasadnie uznały pojęcie: vital jako opisowe/informujące o właściwościach i jakości towarów, a tym samym nie posiadające na dostatecznym poziomie znamion odróżniających w rozumieniu art. 129 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p. Ani Sąd, ani Urząd nie twierdzili, że sporne oznaczenie vital ma konkretną zdolność odróżniającą względem towarów spożywczych”

www.food-law.pl