Zapisz się do newslettera
Najważniejsze informacje dla branży spożywczej!
Zapisz się na newsletter FoodFakty i bądź na bieżąco:
Chiny, z największą liczbą ludności na świecie, są jednocześnie jednym z największych eksporterów i importerów żywności. W 2019 roku Chiny uruchomiły projekt pilotażowy wskaźnika bezpieczeństwa żywności w celu poprawy bezpieczeństwa żywności w kraju, aby rozwiązać krytyczne kwestie i problemy związane z bezpieczeństwem żywności, w tym z zanieczyszczeniami żywności, opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe, oszustwami żywnościowymi, a także otyłością i niedożywieniem itd.
W tym celu wybrano sześć wskaźników, które były pilotowane oraz pięć technicznych grup roboczych do pracy nad tymi wskaźnikami. Zebrano dane i informacje w celu przeanalizowania i oceny wiodących agencji ds. bezpieczeństwa żywności, ram prawnych i regulacyjnych, kompetencji w zakresie analizy ryzyka, mechanizmu powiadamiania, sprawozdań dotyczących chorób przenoszonych drogą pokarmową oraz dostępności wody pitnej.
Struktura chińskiego systemu kontroli żywności
Co o bezpieczeństwie żywności w Chinach mówi raport z projektu?
Dzięki ustalonym i zmierzonym danym zaobserwowano konkretny postęp, wskazujący, że Chiny poprawiły swój system kontroli bezpieczeństwa żywności w latach 2009-2019. Wysiłki i interwencje podjęte w celu wzmocnienia krajowego systemu kontroli żywności przyczynią się do dalszej poprawy, w tym wdrożenia lepszych struktur organizacyjnych, integrację mechanizmu pracy w ramach regulacji rozwoju i wdrażania, oceny ryzyka, zarządzania ryzykiem, komunikacji w zakresie ryzyka, jak również działań mających na celu kontrolę i zapobieganie chorobom przenoszonym przez żywność oraz poprawę bezpieczeństwa wody pitnej. Zaproponowano różne działania następcze i włączono je do planu działań w celu weryfikacji i pilotażu innych wskaźników w ciągu najbliższych kilku lat.
Ze względu na różne sposoby kontroli drobnoustrojów w żywności, istnieją różnice w rodzajach i wskaźnikach bakterii patogennych w Chinach i innych krajach. Większość krajów rozwiniętych przywiązuje dużą wagę do kontroli bakterii chorobotwórczych w procesie produkcji żywności, ale nie wszystkie patogeny są uwzględnione w wymaganiach dotyczących produktu. Wymagania dotyczące wskaźników mikrobiologicznych w produkcie końcowym są zwykle zarządzane przez samo przedsiębiorstwo spożywcze.
Obecnie Chiny nie mają normy limitu leków weterynaryjnych. Leki weterynaryjne, które są dozwolone do stosowania w Chinach są zawarte w obwieszczeniu Ministerstwa Rolnictwa. Do tej pory, Chiny opublikowały 1548 wskaźników 94 rodzajów leków weterynaryjnych, które są równoważne ilościowo z międzynarodowymi standardami. Chiny powinny poprawić mechanizm rewizji norm dotyczących pozostałości leków weterynaryjnych i przyspieszyć rozwój norm dotyczących leków weterynaryjnych.
Obecnie większość krajów kontroluje stosowanie dodatków do żywności poprzez tworzenie systemu wykazów dozwolonych dodatków, ale mają one różne definicje i zakresy. Co prowadzi do znacznej różnicy w liczbie dodatków do żywności, które mogą być stosowane w różnych krajach.
Chińska norma krajowa zawiera 3650 limitów pozostałości dla 387 pestycydów w 284 rodzajach żywności, co obejmuje 12 rodzajów upraw i produktów, w tym warzywa, owoce, zboża, nasiona roślin oleistych, cukry, napoje, przyprawy, orzechy, grzyby jadalne, mięso ssaków, jaja, trzewia drobiowe i mięso. Z drugiej strony, istnieje 4350 norm wg Codex Alimentarius (CAC) dla maksymalnych limitów pozostałości pestycydów w żywności i produktach rolnych, obejmujących 208 rodzajów pestycydów.
Od początku XXI wieku w Chinach miało miejsce wiele incydentów związanych z jakością i bezpieczeństwem żywności
W ciągu ostatnich 20 lat w Chinach wystąpiło prawie 4000 ognisk chorób przenoszonych drogą pokarmową, wywołanych przez mikroorganizmy, obejmujących 12 000 pacjentów. Te choroby były wywoływane głównie przez Vibrio parahaemolyticus (34%), Salmonella (24%), Staphylococcus aureus (15%), Bacillus cereus (10%) i Escherichia coli (5%). Wiele ognisk dotyczy dużej liczby osób, co również wzbudziło obawy związane z analizą ryzyka mikrobiologicznego. Ze względu na specyficzność bakterii, istnieje wiele przypadków dotyczących mleka i produktów mlecznych, mięsa i produktów mięsnych, produktów akwakultury, wyrobów piekarniczych, jaj i produktów jajecznych.
Salmonella i Listeria: Jeden ze wskaźników prowadzonego projektu dotyczył Salmonelli i Listerii w surowym i przetworzonym mięsie i zgłoszonych epidemii spowodowanych przez te dwa patogeny w produktach mięsnych. Zanieczyszczenie surowego mięsa salmonellą i listerią w latach 2009-2018 stawało się coraz większe, co zdaniem ekspertów może wynikać z bardziej rygorystycznych przepisów i monitorowania. Ogólny wskaźnik zanieczyszczenia świeżego mięsa Salmonellą był wyższy niż w przypadku Listeria monocytogenes. Odwrotnie było w przypadku produktów mięsnych poddanych obróbce termicznej.
W Chinach odnotowano prawie 6000 ognisk chorób przenoszonych drogą pokarmową, spowodowanych substancjami chemicznymi, z czego 70% z nich było spowodowanych przez toksyczne zwierzęta i rośliny oraz toksyny. Dzięki pracy nad oceną, liczba ta zaczęła się zmniejszać z roku na rok.
Chiny zaleciły utworzenie sieci nadzoru nad zanieczyszczeniem żywności i ogniskami chorób przenoszonych przez żywność.
Zapoznaj się z pełną treścią raportu
Źródło: FAO
Przeczytaj także
Zgodnie z informacją przekazaną przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi od dnia 1 stycznia 2022 r. wchodzą w życie nowe chińskie przepisy dot. eksportu środków spożywczych do Chin, dotyczące rejestracji podmiotów prowadzących produkcję/ przetwórstwo eksportowanych środków spożywczych.
Ze względu na coraz większą ekspansję europejskiego rynku miodu przez pozaunijnych producentów, którzy często stosują nieuczciwe praktyki w postaci np. dodawania do miodu cukru, konieczne stało się podjęcie dyskusji nt. nowych standardów w odniesieniu do znakowania miodu.
7 października 2021 r. państwa członkowskie przegłosowały wprowadzenie zakazu stosowania dwutlenku tytanu (E 171) jako dodatku do żywności. Dotychczas substancja ta mogła być stosowana w żywności, a producenci wykorzystywali ją w szczególności jako biały barwnik np. w gumach do żucia, tabletkach, zupach, sosach i pieczywie.