W ramach posiedzenia Rady ds. Rolnictwa przedstawiono wyniki analizy ekonomicznej dotyczącej spodziewanych do 2030 r. skutków gospodarczych toczących się i przyszłych negocjacji handlowych w unijnym sektorze rolnym. Opracowanie stanowi spodziewaną prognozę sformułowaną w oparciu o 12 umów handlowych i jest aktualizacją analizy pochodzącej z roku 2016 (dostępnej pod adresem https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/daff5cd4-abce-11e6-aab7-01aa75ed71a1). 

Jak podaje Komisja Europejska „Analiza koncentruje się na 12 umowach handlowych. Niektóre z tych umów weszły już w życie (Japonia, Kanada i Wietnam), w przypadku innych negocjacje już się zakończyły (Meksyk i Mercosur), jeszcze inne są obecnie negocjowane lub stanowią część unijnej strategii handlowej (Australia, Chile, Filipiny, Indonezja, Malezja, Nowa Zelandia i Tajlandia)”. Celem objęcia opracowaniem jednocześnie kilkunastu umów było nakreślenie pełnego obrazu wpływu jaki wywierają one na zrównoważony rozwój sektora rolnego w UE, którego nie jest w stanie oddać analizowanie każdej umowy z osobna. Wprawdzie objęte niniejszym opracowaniem umowy nie stanowią wyczerpującego katalogu wszystkich umów handlowych zawieranych przez Unię Europejską, jednak wpływ pozostałych, nieujętych w opracowaniu umów został uwzględniony w ramach matematycznego modelowania, ponieważ ich skutki są już widoczne w sektorze rolnym UE. 

Analiza obejmuje dwa warianty tzw. zachowawczy i ambitny, które uzależnione są od założeń dotyczących odsetka pozycji taryfowych (odpowiednio 97 proc. i 98,5 proc. w wariancie zachowawczym i ambitnym) oraz wielkości obniżki ceł w przypadku produktów wrażliwych, niezliberalizowanych (odpowiednio 25 proc. i 50 proc. w wariancie zachowawczym i ambitnym). Należy przy tym podkreślić, iż żaden z wariantów nie odnosi się do kontyngentów cen taryfowych, ponieważ ze względu na dynamiczny charakter negocjacji, nie sposób określić ich przebiegu w odniesieniu do poszczególnych umów. 

Ogólne ustalenia zawarte w ramach analizy wskazują, że wdrożenie omawianych 12 umów zaowocuje wyważonym wzrostem zarówno wywozu produktów rolno-spożywczych z Unii, jak i ich przywozu do Unii, przy nieco wyższym wzroście wywozu, co zaś przełoży się na wzrost  dodatniego bilansu handlowego netto UE w sektorze produktów rolno-spożywczych. Szacuje się, że w roku 2030 ma on sięgnąć - zależnie od wariantu - od 800 mln euro do 1 mld euro. Oprócz tego, Komisja przygotowała konkretne prognozy dla poszczególnych sektorów branży spożywczej m.in. sektora drobiu, wołowiny, mleczarskiego oraz wieprzowego.  

Należy przy tym podkreślić, iż wyniki analizy nie uwzględniają wielu czynników, które z pewnością będą miały wpływ na sektor rolno-spożywczy, lecz w trakcie jej przygotowywania nie były jeszcze znane. Mowa tutaj przede wszystkim o skutkach Brexitu oraz pandemii COVID-19, a także założeniach Zielonego Ładu, które nie były wówczas w pełni skonkretyzowane.  

 Analiza ekonomiczna dotycząca łącznych skutków umów handlowych w unijnym sektorze rolnym w pytaniach odpowiedziach opracowanych przez Komisję Europejską znajduje się pod adresem:

https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/pl/qanda_21_184 

Pełna analiza w wersji anglojęzycznej dostępna jest pod linkiem poniżej: 

https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/food-farming-fisheries/trade/documents/jrc-cumulative-economic-impact-of-trade-agreements-on-eu-agriculture_en.pdf