Zapisz się do newslettera
Najważniejsze informacje dla branży spożywczej!
Zapisz się na newsletter FoodFakty i bądź na bieżąco:
Standard BRC (Bezpieczeństwo żywności, wydanie 8) zawiera szereg wymagań „podstawowych”, które są kluczowe dla Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem i Jakością Żywności. Jednocześnie są to wymagania, bez wdrożenia których nie jest możliwe uzyskanie certyfikatu. Dwanaście wymagań fundamentalnych w wersji 8 standardu pokrywa się z wymaganiami fundamentalnymi w wersji 7. Różnice dotyczą specyficznych obszarów, które opisane w poniższym artykule. Do wymagań tych zalicza się:
1. Zaangażowanie najwyższego kierownictwa i ciągłe doskonalenie
2. Plan bezpieczeństwa żywności – HACCP
3. Audity wewnętrzne
4. Zarządzanie dostawcami surowców i opakowań
5. Działania korygujące i zapobiegawcze
6. Identyfikowalność
7. Układ, przepływ produktu i segregacja
8. Utrzymanie higieny i porządku
9. Nadzorowanie alergenów
10. Kontrola operacji
11. Etykietowanie i kontrola opakowań
12. Szkolenia: postępowanie z surowcami, przygotowanie, obróbka, pakowanie i obszary magazynowe.
Analizując powyższe wymagania, można w łatwy sposób wysnuć wniosek, iż najistotniejsze z punktu widzenia BRC są procesy produkcyjne oraz procesy bezpośrednio z nimi powiązane, takie jak: magazynowanie, wysyłka, procesy związane z zapewnieniem i kontrolą jakości (w tym procesy w obszarze laboratoryjnym), utrzymanie infrastruktury, a przez to również porządku i higieny. Podejście to przejawia się także w wymaganiach stawianych auditorom, których głównym zadaniem jest weryfikacja praktyczna wdrożenia procesów oraz dobrych praktyk produkcyjnych (wizyta w obszarach operacyjnych musi rozpocząć się w przeciągu 30 min od rozpoczęcia audytu oraz min 50% czasu audytu musi być poświęcone na weryfikację właśnie w tych obszarach: rozmowy, obserwacje, w tym przykładowo zmiany produktu na linii produkcyjnej, przegląd dokumentacji).
Dwanaście wymagań fundamentalnych w wersji 8 standardu pokrywa się z wymaganiami fundamentalnymi w wersji 7. Różnice dotyczą specyficznych obszarów, które opisane zostały poniżej.
Kluczowe tutaj jest opracowanie i utrzymywanie planu rozwoju i ciągłego doskonalenia kultury bezpieczeństwa i jakości żywności. Pytanie, które należy sobie zadać w tym kontekście: „Co się dzieje, gdy nikt nie obserwuje procesów?” Nowym wymaganiem jest także posiadanie poufnego systemu zgłaszania problemów związanych z bezpieczeństwem i jakością żywności.
Nacisk kładzie się na przeprowadzenie analizy mającej na celu identyfikację prawdziwej przyczyny zaistniałej sytuacji niezgodnej („root cause analysis”) i określenie działań, których wdrożenie wyeliminuje pojawienie się danej sytuacji w przyszłości. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy obserwowany jest negatywny trend dla danego rodzaju niezgodności (podkreślono to również w odniesieniu do wyników badań laboratoryjnych).
Dodano wymagania posiadania udokumentowanej procedury opisującej proces identyfikowalności, podkreślono również konieczność przeprowadzenia walidacji instrukcji przygotowania, jeżeli takie są dołączone do produktu („cooking instruction”).
Uwzględniono wymaganie dla podwyższonych chodników znajdujących się nad lub w pobliżu linii produkcyjnych („elavated walkways”). Dodano wymaganie odnośnie konieczności posiadania procedury wskazującej sposób postępowania przy użyciu i testowaniu wag automatycznych stosowanych na liniach produkcyjnych.
Pokreślono, iż wszystkie osoby pracujące w procesie związanym z etykietowaniem i pakowaniem produktu powinny zostać przeszkolone z obowiązujących zasad, sposobu postepowania w procesie. Dotyczy to zarówno pracowników stałych jak i tymczasowych.
Doprecyzowano wymagania w zakresie poszczególnych stref produkcyjnych, przykładowo, określono zakres wymagań dla stref otwartych i stref produkcji produktów gotowych do spożycia w odniesieniu do konieczności posiadania programu monitorowania środowiska.
Zmiany wprowadzone w najnowszej wersji standardu BRC niewątpliwie odzwierciedlają to, co dzieje się i jest poddawane dyskusji w branży spożywczej. Spośród wszystkich wymienionych obszarów budowanie kultury bezpieczeństwa żywności to zadanie najtrudniejsze ale i najważniejsze dla każdego przedsiębiorstwa w branży. To realizacja tego właśnie zadania może uchronić organizację przed wieloma pojawiającymi się obecnie zagrożeniami.
Przeczytaj także
Które zmiany w prawie żywnościowym w 2018 r. nie mogą zostać pominięte? Które procesy systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności powinny być przejrzane i ewentualnie zmodyfikowane? Jednym z podstawowych założeń systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności jest spełnienie wymagań klientów oraz mających zastosowanie wymagań prawnych....
Częstym pytaniem, które można usłyszeć w branży spożywczej jest pytanie o to, który standard wybrać i wdrożyć? Jakie są różnice? Która opcja jest korzystniejsza dla firmy? Nie ulega wątpliwości, iż nie ma jednej słusznej odpowiedzi na powyższe pytania.Wybór uzależniony jest od wielu czynników, wśród których kluczowymi są...