Perspektywy dla rolnictwa na lata 2023-2032 – opracowanie FAO

Perspektywy dla rolnictwa na lata 2023-2032 (OECD-FAO Agricultural Outlook 2023-2032) to opracowanie, które zawiera ocenę dziesięcioletnich perspektyw dla rolnictwa, rynków towarowych i akwakultury na poziomach krajowym, regionalnym i światowym w kontekście utrzymującego się ryzyka gospodarczego, niepewność i wysokie ceny energii.

Raport to wspólne opracowanie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Łączy wiedzę obu tych organizacji w zakresie towarów, polityki i krajów, a także wkład współpracujących krajów członkowskich, aby zapewnić coroczną ocenę perspektyw krajowych, regionalnych i światowych rynków towarów rolnych na nadchodzącą dekadę. Publikacja składa się z 11 rozdziałów: Rozdział 1 obejmuje rynki rolne i spożywcze; Rozdział 2 przedstawia perspektywy regionalne, a pozostałe rozdziały poświęcone są poszczególnym towarom.

Wzrost kosztów nawozów bezpośrednio wpływa na ceny zbóż

Gwałtowny wzrost cen środków produkcji rolnej, który miał miejsce w ciągu ostatnich dwóch lat, wzbudził niepokój o światowym bezpieczeństwie żywnościowym. Tegoroczna prognoza pokazuje, że rosnące koszty nawozów mogą prowadzić do wyższych cen żywności. Narzędzie prognostyczne modelowania plonów (OECD-FAO Aglink-Cosimo) pozwala obecnie oddzielić koszty głównych stosowanych nawozów mineralnych od kosztów innych środków produkcji. Na podstawie tej nowej funkcji analiza scenariuszy szacuje, że dla każdy 1% wzrost cen nawozów oznacza wzrost cen towarów rolnych o ok. 0,2 proc. Wzrost byłby bardziej znaczący w przypadku upraw, do których produkcji bezpośrednio stosuje się nawozy niż w przypadku produktów pochodzenia zwierzęcego, które wykorzystują je pośrednio, z wyjątkiem drobiu i produkcji mięsa wieprzowego, która w dużym stopniu opiera się na mieszankach paszowych. Chociaż ten scenariusz koncentruje się głównie na związku między nawozami a produktami rolnymi, wahaniami cen energii, nasion, ceny pracy lub maszyn, to wpłynąłby również na ceny żywności.

Ciągła niepewność dotycząca dostępności zbóż i nawozów

Wojna nieustannie zwiększa niepewność co do cen żywności, energii i środków produkcji. Na początku wojny, głównym problemem była ograniczona dostępność zbóż i nawozów na rynkach światowych. Rok później problemy z zaopatrzeniem poprawiły się dzięki egzekwowaniu i kolejnemu przedłużeniu Czarnomorskiej Inicjatywy Zbożowej.

Wzrost popytu na pasze a żywność

W tym kontekście globalne spożycie żywności w kaloriach – główne wykorzystanie surowców rolnych – przewiduje się, że w ciągu następnej dekady wzrośnie o 1,3% rocznie, wolniej niż w poprzedniej dekadzie ze względu na przewidywane spowolnienie wzrostu liczby ludności i dochodów per capita.

Drugim najważniejszym zastosowaniem towarów rolnych jest pasza dla zwierząt gospodarskich i coraz częściej akwakultura. Raport podkreśla szybką ekspansję i intensyfikację, która jest spodziewana tego w produkcji zwierzęcej w krajach o niskich i średnich dochodach, co będzie skutkować szybkim wzrostem zapotrzebowania na pasze w ciągu następnej dekady.

Z kolei w krajach o wysokich dochodach i niektórych krajach o średnio-wysokich dochodach, w tym w Chinach, mniejszy wzrost produkcji zwierzęcej i poprawa wydajności karmienia powinna skutkować wolniejszym wzrostem zapotrzebowania na paszę w porównaniu do ostatniej dekady.

Szybszy spadek intensywności produkcji rolnej

W prognozie podkreślono znaczenie globalnych emisji gazów cieplarnianych w rolnictwie, które mają wzrosnąć o 7,6% w następnej dekadzie. Na poziomie globalnym wzrost emisji gazów cieplarnianych będzie niższy niż w poprzedniej dekadzie i niższy od prognozowanego wzrost produkcji rolnej o 12,8%, wskazujący na szybszy spadek intensywności emisji dwutlenku węgla w produkcji rolnej. Niemniej jednak należy powszechnie przyjąć pionierskie wysiłki, aby zapewnić by rolnictwo skutecznie przyczyniało się do łagodzenia zmian klimatu, jak określono w Porozumieniu Paryskim. Zwłaszcza w odniesieniu do inwentarza żywego, który odpowiada za do 80 proc. wzrost emisji gazów cieplarnianych z rolnictwa.

Jednocześnie systemy produkcji rolnej stawiają czoła wyzwaniu przystosowania się do zmieniającego się klimatu, w tym częstszych i intensywniejszych ekstremalnych zjawisk pogodowych. Rozwiązania łagodzące i adaptacyjne obejmują działania na dużą skalę i obejmującą przyjęcie wszystkich procesów i technologii produkcji przyjaznych dla klimatu i neutralnych pod względem emisji dwutlenku węgla.

Zpoznaj się z pełną treścią - OECD-FAO Agricultural Outlook 2023-2032 - https://www.fao.org/documents/card/en/c/cc6361en

Źródło: FAO