Bardzo interesujący wyrok wydał Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C‑44/17, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Landgericht Hamburg (sąd okręgowy w Hamburgu, Niemcy), który dotyczył oznaczenia geograficznego „Scotch Whisky”.

Główne tezy z uzasadnienia wyroku

Trybunał stwierdził m.in., że:

• używanie znaku towarowego zawierającego oznaczenie geograficzne lub wyrażenie odpowiadające temu oznaczeniu i jego tłumaczenie w odniesieniu do napojów spirytusowych niespełniających wymogów przewidzianych dla tego oznaczenia stanowi co do zasady bezpośrednie wykorzystanie tego oznaczenia geograficznego w celach handlowych,
• 16 lit. a) rozporządzenia nr 110/2008 należy interpretować w ten sposób, iż, aby ustalić, czy ma miejsce „pośrednie wykorzystanie w celach handlowych” zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, wymagane jest, by sporny element był wykorzystywany w formie, która jest albo identyczna z tym oznaczeniem, albo podobna pod względem fonetycznym lub wizualnym; nie wystarczy, że element ten może budzić w świadomości docelowego kręgu odbiorców jakiekolwiek skojarzenie ze wspomnianym oznaczeniem lub obszarem geograficznym z nim związanym,

• stwierdzenie fonetycznego i wizualnego podobieństwa spornej nazwy z chronionym oznaczeniem geograficznym nie jest warunkiem koniecznym dla ustalenia, czy ma miejsce „przywołanie” w rozumieniu art. 16 lit. a) rozporządzenia nr 110/2008; w celu ustalenia powyższego, należy raczej badać, czy, gdy konsument zetknie się z nazwą danego wyrobu, w jego umyśle powstanie wyobrażenie towaru posiadającego chronione oznaczenie geograficzne.

www.food-law.pl