Zgodnie z obietnicami właścicieli standardów BRC, złożonymi na Konferencji Jednostek Certyfikujących w 2018 roku, pojawiła się nowa wersja standardu przeznaczonego dla producentów opakowań.

Najbardziej chyba widoczną na pierwszy rzut oka zmianą jest rebranding, jaki został przeprowadzony dla wszystkich standardów. Od nowego wydania, mamy już BRC Global Standard – Packaging Materials. Nowe jest również logo i zasady jego stosowania. Można się jednak było tego spodziewać biorąc pod uwagę jakie zmiany zaszły w Standardzie dla żywności w wersji 8.

Jednakże nie te zmiany są najważniejsze. Z punktu widzenia firm produkujących opakowania istotniejsze są zmiany w wymaganiach.

Najpierw struktura standardu. Układ głównych rozdziałów i części pozostał ten sam, czyli:

• Część 1 – zakres standardu
• Część 2 – wymagania
• Część 3 – protokół auditu
• Część 4 – zarządzanie

oraz załączniki

Wymagania są podzielone na siedem sekcji:

• Zaangażowanie wyższego kierownictwa
• Zarządzanie zagrożeniami i ryzykiem
• Zarządzanie bezpieczeństwem i jakością produktu
• Standardy zakładu
• Kontrola produktu i procesu
• Personel, oraz
• Wymagania dla produktów handlowych.

Ta ostatnia sekcja została włączona do wymagań samego standardu z dobrowolnego modułu, który do tej pory był samodzielnym dokumentem. Zostało to zrobione podobnie jak w przypadku standardu spożywczego.

Do tej pory wymagania standardu były podzielone na dwa obszary: wymagania dla zakładów o wyższym i niższym stopniu higieny. Od niniejszego wydania 6, podział ten został zlikwidowany, a wszystkie wymagania odnoszą się do wszystkich zakładów produkujących opakowania niezależnie czy z przeznaczeniem dla przemysłu spożywczego czy też nie. Ten element wydaje się być na chwilę obecną najbardziej dyskusyjny, gdyż wymagania dla producentów opakowań nieprzeznaczonych do kontaktu z żywnością zostały zrównane
z wymaganiami dla opakowań do kontaktu z żywnością lub innymi wrażliwymi na higienę produktami, np. kosmetykami. Istotne jest to przede wszystkim dlatego, że zrównano wymagania nie tylko w zakresie personelu, higieny, badań ludzi, ale przede wszystkim
w obszarach infrastruktury i organizacji zakładu. Z tego też powodu wymagania nowej wersji Standardu będą znacznie trudniejsze do wdrożenia u producentów opakowań tzw. niespożywczych, u których do tej pory wymagania były minimalne.

Są oczywiście odstępstwa od wymagań, ale dotyczą one jedynie sekcji personelu i to z zastrzeżeniem przeprowadzenia stosownej oceny ryzyka.

Skoro pojawiła się nam już ocena ryzyka, warto o niej powiedzieć kilka słów. O ile w poprzednim wydaniu ocena ryzyka była obowiązkowa tylko w kilkunastu miejscach normy, to obecnie pojawia się z zdecydowanie większym zakresie. Ocena ryzyka stała się kluczowym elementem przy rozpatrywaniu większości wymagań, takich jak chociażby: analiza bezpieczeństwa produktów (co wydaje się logiczne i już było w poprzedniej edycji) czy ustalanie częstotliwości przeglądu oświadczeń zgodności oraz częstotliwości inspekcji. Ocena ryzyka ma zastosowanie również przy zatwierdzaniu dostawców i ich przeglądzie oraz nadzorze nad procesami zlecanymi na zewnątrz, dostawcami mediów i w wielu, wielu innych miejscach.

Pojawiło się również nowe wymaganie fundamentalne odnoszące się do działań korygujących i zapobiegawczych. Wiąże się z nim z kolei wymóg analizowania przyczyn występowania niezgodności oraz podejmowania działań w oparciu o te przyczyny, a nie jedynie wprowadzanie korekt po niezgodnościach. Jak widać, zmienia się filozofia i podejście właścicieli standardu, ukierunkowane bardziej na zapobieganie niż naprawę.

Zupełnie nowym aspektem, jaki się pojawił, jest kultura bezpieczeństwa i jakości. Dotąd pojęcie to było stosowane w standardzie spożywczym, ale wraz z nową wersją wtargnęło również do opakowań. Widać, że polityka bezpieczeństwa i cele już nie są wystarczające, ale istotnego znaczenia nabiera całokształt działań firmy, które składają się na ową kulturę bezpieczeństwa. Jest to pojęcie bardzo szerokie i pojemne, a producenci muszą się przygotować na zupełnie inne podejście podczas audytowania tego elementu standardu i wykazać się prawdziwym zaangażowaniem w rozwój standardu i to nie tylko na poziomie wyższego kierownictwa. Na ten element składają się między innymi: postawy, wartości, praktyki oraz działania wraz z analizą mocnych i słabych stron. Jest też dobra wiadomość dla przedsiębiorców – aż do 1 lutego 2021 roku firma nie może otrzymać niezgodności dużej na wymagania odnoszące się do kultury bezpieczeństwa, dzięki czemu przedsiębiorstwa będą mogły odpowiednio się przygotować i w pełni wdrożyć te wymagania.

Ważne jest również ukierunkowanie na jakość produkowanych opakowań. O ile do tej pory nie było zbyt wiele wymagań, które zawierałyby odniesienie do jakości, o tyle w nowym wydaniu słowo jakość pojawia się wielokrotnie, a główny nacisk na jakość został przeniesiony do sekcji 5, związanej z kontrolą produktu i procesu. Jest to oczywiście logiczne i zasadne podejście twórców normy, gdyż to właśnie w tej sekcji mamy główną część wymagań związaną z samym produktem, jego właściwościami i kontrolą parametrów.

Duży nacisk został też położony na czynności podzlecane oraz procesy zlecane na zewnątrz, gdzie znalazły się wymagania odnoszące się do sposobu zatwierdzania takich dostawców oraz ich systematycznego monitorowania.

BRC wraz z nową wersją wycofało się również z opcji audytów częściowo niezapowiedzianych, polegających na tym że najpierw przeprowadzany był audit niezapowiedziany procesów produkcyjnych, a dopiero potem audit zapowiedziany oparty o dokumentację. Na dzień dzisiejszy pozostała jedynie opcja pełnego, całkowicie niezapowiedzianego auditu. W tym miejscu warto przypomnieć, że firma może w takim przypadku określić jedynie 15 dni, w których taki audit nie może się odbyć.

Podsumowując, nowe wydanie nie jest wbrew pozorom rewolucją, a jedynie zmianą w sposobie podejścia do bezpieczeństwa produkowanych opakowań niezależnie od przeznaczenia. Na pewno dla producentów opakowań przeznaczonych do żywności i materiałów wrażliwych na higienę, wdrożenie nowych wymagań będzie dużo łatwiejsze niż dla pozostałych producentów, na których czekają poważne wyzwania związane z dostosowaniem istniejącej infrastruktury oraz wymagań higienicznych. Nowe wydanie BRC Global Standard dla materiałów opakowaniowych będzie także wielkim sprawdzianem dla konsultantów, wdrożeniowców i osób szkolących, gdyż tych naprawdę dobrych i dogłębnie znających wymagania standardu nie jest zbyt wielu.

Jednostka certyfikująca TÜV SÜD Polska prowadzi szkolenia, dotyczące najnowszej wersji standardu BRC Packaging Materials.

Najbliższe terminy:

• 29 stycznia 2020, BRC Packaging and Packaging Materials v6
• 29-31 stycznia 2020, Auditor wewnętrzny BRC Packaging and Packaging Materials v6

Istnieje możliwość przeprowadzenia szkolenia zamkniętego w Państwa firmie na temat standardu BRC Packaging Materials v6.